Controle, het is iets waar we graag aan vasthouden. Of aan denken vast te kunnen houden. Maar in the end is die controle er gewoon niet. Iets wat me pijnlijk duidelijk geworden is de afgelopen jaren. Op mijn 18e toen ik een zwaar auto-ongeluk kreeg waar we aangereden werden. Het gebeurde in een spit second door een verkeerde inschatting van een andere auto. Het liep wonderbaarlijk goed af gezien de ravage, maar toen werd me duidelijk dat je leven in een fractie van een seconde ineens anders kan zijn.
Of de brand waar we 5 a 6 jaar geleden ineens mee te maken kregen. Een prachtige Oud en Nieuw gehad en dan krijg je ineens ’s ochtends heel vroeg te horen dat het pand van de buren in brand staat en dat ze gaan proberen om jouw pand te besparen. Wat helaas niet lukte. Dan kun je alles zelf nog zo goed voor elkaar hebben. De opening van het nieuwe bedrijfspand was slechts 2 jaar daarvoor geweest. Maar uiteindelijk kan het door factoren van buiten anders aflopen.
Geen controle hebben
Maar ook innerlijk kan er van alles gebeuren waardoor je de controle kwijt bent. Bijvoorbeeld toen ik in een burn-out terecht kwam. Ergens had het zich opgehoopt en kwam die brand als een genadeklap. Het was voor mijn lichaam even teveel en die was er even klaar mee. Controle loslaten, tot rust komen en mee met de flow was het enige wat telde.
Kortom, meerdere dingen die ik meegemaakt heb en geen controle bleek te hebben. En toch, toch, is controle willen pakken een hele belangrijke. Vanuit een soort onbewuste angst. Een angst om te falen. Een angst om vast te willen houden. Maar uiteindelijk heb je die controle helaas niet.
Controle loslaten
Sinds die burn-out probeer ik steeds meer de controle los te laten. Met vallen en opstaan. Zo ben ik een paar jaar geleden met een volledig open blik met alle opleidingen aan de slag gegaan. Heb ik het losgelaten wat er zou gebeuren. En op welke manier. Ik ging de opleiding tot holistisch therapeut volgen en zou wel zien wat er zou gebeuren. En daarna verliep alles in sneltreinvaart. En sta ik nu waar ik nu sta. Wowwww dit zou ik 6 jaar geleden niet bedacht kunnen hebben. Prachtig om te zien wat er dan ontwikkelt.
Vroeger tijdens vakanties plande ik alles van tevoren van minuut tot minuut vol. Ik wist precies welk restaurantje en welke activiteiten leuk waren. En had het soms al helemaal uitgepluist. De reisleider werd ik thuis genoemd. Toen ik het echter een volgende vakantie los liet en het aan het spontane overliet moesten ze allemaal even slikken. “Hoezo heb jij dat niet uitgezocht?” Ze vonden het allemaal toch wel heel fijn en makkelijk. Tegenwoordig zoek ik er meer een middenweg in. Ik zoek het niet meer allemaal uit. Soms een paar dingen, maar laat het meer gewoon ontstaan. Of kijk tijdens de vakantie zelf waar we zin in hebben en ga dan even snel op zoek naar wat leuks. Wat me nu prima past.
De voordelen van de controle loslaten
Met mijn praktijk merk ik dus ook dat hoe meer ik de controle loslaat hoe beter het is. Zo ook tijdens de opstellingen van afgelopen vrijdag. Het werd op een gegeven moment heel complex. Ik dacht op een gegeven moment af te ronden, maar een representant gaf aan dat er toch nog wat zat. Dus we gingen verder op onderzoek uit. Op een gegeven moment leek het alsof er meerdere opstellingen door elkaar gingen lopen. En voelde ik een soort paniek opkomen. Even heel kort. Zo’n ego stemmetje dat in je hoofd gaat stromen. Van oh jee waar gaat dit heen. Gelukkig wist ik het meteen uit te zetten en los te laten. Ik ging vertrouwen op dat wat er in het veld ontstond. Nam de leiding weer en gaf de vrijheid en ruimte aan de groep. Van daaruit ontstond iets heel moois. Achteraf kreeg ik de complimenten hoeveel ruimte ik geboden had. Dat de representanten daarmee echt hun rol hadden kunnen pakken zonder teveel gestuurd te worden. En ontstonden de inzichten die er mochten komen. Door het vertrouwen en de ruimte die ik ze gaf door de controle los te laten ontstond er dus iets heel moois. En zo is het natuurlijk vaak.
En toch, blijft controle soms een dingetje. Ik merk dat aan mezelf als ik groepstrainingen heb, zoals de volgende familie opstellingen middag of de volgende ijsbadworkshop, dat ik dan tussendoor onrustig wordt totdat de groep gevuld is en ik weet dat deze door kan gaan. Ik ben altijd heel erg blij als het weer gelukt is. Het is heel mooi om daarin af te pellen wat er onder zit. Welke angsten dat zijn. En dat is natuurlijk de angst om te falen en de angst om anderen teleur te stellen. Want als een groep door onvoldoende deelnemers niet door zou kunnen gaan, dan doe ik dat gevoelsmatig. Dat vind ik vervelend. En dus probeer ik ergens de controle te houden. Dus dat is nog wel een mooie uitdaging. In het vertrouwen blijven zonder in de angst te schieten. En daar word ik regelmatig op getriggerd.
Welke angsten zitten er achter de controle vast willen houden?
Bewustzijn dat je de controle probeert vast te houden is een. Reflecteren op het waarom er achter. Waar zit de angst? En is die angst reëel? Of wat zou er in het ergste geval kunnen gebeuren? In mijn ergste geval moet ik groepen samenvoegen of ze door laten stromen naar de volgende groep. Dat doe ik liever niet, maar kan natuurlijk wel. En dan geeft dat weer rust om los te laten.
Ik ben super benieuwd waar jij tegenaan loopt. Heb jij last van de controle los te moeten laten? En wat doe je dan? Heb je al eens bij jezelf gereflecteerd wat daar onder zit. Welke verborgen angsten uit het onderbewuste komen en wat dit over jou zegt? Zoals in mijn geval de angst om te falen en anderen teleur te stellen. Wat ik als ik heel eerlijk ben al als een rode draad vanuit vroeger, vanuit mijn kindertijd zie. Altijd heel hard werken om niet te falen en anderen (toen mijn ouders) niet teleur te stellen. Terwijl uiteindelijk zou je juist alles moeten doen vanuit je eigen motivatie, wat jij leuk vindt, waar jij blij van wordt. Waar jij gelukkig van wordt. Vanuit jouw kracht. En al het andere los te laten. Maar dat is en blijft een uitdaging.
Stap voor stap de controle loslaten
Maar het loslaten voelt wel naar meer. Want het is zo fijn als je de druk niet voelt. Van iets moeten. En te mogen overgeven aan het geloof dat het wel goed komt. Zodat het kan stromen. Want juist als je los laat dan kunnen er ook dingen ontstaan die je anders niet voor mogelijk had gehouden. Met je controle beperk je dit immers. Maar door te geloven en ruimte te bieden, kan er nog veel meer ontstaan. Dat wat je vooraf nooit bedacht zou hebben.
Zoals ik met mijn praktijk. Of de ontwikkeling van het veld tijdens de familie opstelling. Kortom tijd om de controle los te laten. Met vallen en opstaan. Want dat gaat niet van vandaag naar morgen. Maar steeds weer een stap vooruit. Voelen en ervaren wat er dan mag ontstaan. Verwonderd raken. Maar ook reflecteren wat je nog tegen houdt op sommige momenten en waarom. Om daar weer van te leren. En ook weer los te mogen laten. Zodat de magie mag ontstaan. En je steeds meer vanuit vertrouwen je leven mag leiden. Dat wens ik ons allemaal toe.
Aan de slag
Ik hoop je met deze blog geïnspireerd te hebben om bij jezelf te reflecteren of je de controle los kunt laten. Wat het je brengt. En waar het niet lukt welke angsten er onder zitten. Zodat je er van kunt leren en stapje voor stapje los durft te laten. Waardoor er alles mag ontstaan wat er mag ontstaan. Iets wat je vooraf zelf niet had kunnen dromen. En that’s where te magic happens!
