Heb je daar wel eens over nagedacht? Klinkt moeilijk he? Maar ergens zijn we het onderweg kwijt geraakt. Toen we “groot” en “volwassen” werden. Het kind in mij wil leven en genieten! Lol hebben. Nergens over nadenken. Hoe heerlijk zou dat zijn? Geen zorgen. Maar gewoon genieten.
Het klinkt zo simpel. Maar waarom zijn we dat kwijt geraakt? Door de zorgen van alle dag? Of omdat we volwassenen zijn geworden? Maar betekent volwassen zijn dat je je zorgen moet maken?
Waarom kunnen we niet vaker het kind in onszelf laten zien? En waarom moet het allemaal zo serieus? Alsof je dan minder waard bent? Ik zou zeggen, laten we allemaal eens beginnen met een dagje kind zijn. Lekker spelen. Uitbundig lachen. Niet zo serieus. Maar genieten van het leven! Doen waar we blij van worden! Zuiver en Puur zijn. Geen andere agenda’s. Maar puur jou. Dat klinkt heerlijk toch?
Veel liefs, Manon
